PAMIĘTNIK NIE BYLE JAKI, BO TAKI DO WPISYWANIA NA PAMIĄTKĘ

A może by tak zajrzeć do mojego szkolnego pamiętnika?  Pewnie mało kogo to zainteresuje, ale mam na to ochotę. A jak jeden z wpisów we wspomnianym pamiętniku głosi: "Praca z ochotą przeradza słomę w złoto". 
    Końcówka lat 60. ubiegłego stulecia. Mądrości tych wpisów "ku pamięci" trudno nie docenić. Jest trochę poezji z wysokiej półki: Asnyk, Mickiewicz, Słowacki. Jest trochę rymowanek. Zresztą sami przeczytajcie.

    Pamiętnik, w plastikowej okładce, z naklejoną w rogu plastikową główką kota, został zakupiony w trzeciej klasie szkoły podstawowej i pierwsze wpisy są dziełem moich szkolnych koleżanek z klasy III, IV i V. Wybór wpisów subiektywny.

Wolę skromny nasz bławatek

Nad jaśminy i powoje.

A wiesz czemu?

Bo ten kwiatek przypomina oczy twoje.

To wpis chronologicznie najwcześniejszy. Byłyśmy, ja i moja koleżanka Ania, uczennicami klasy III szkoły podstawowej.Oczy rzeczywiście posiadałam i posiadam niebieskie. 

Nie wierz tym, którzy o przyjaźni prawią,

Bo w nieszczęściu oni Cię zostawią,

Lecz tym ufaj i waż ich złotem,

Którzy są przyjaciółmi, a nie mówią o tym.

To już klasa V podstawówki. Wpis Ewy, bardzo zaprzyjaźnionej, która niestety wyjechała z rodzicami do innego miasta i zniknęła z mego życia.

I jeszcze  wpis Grażynki, koleżanki z klasy trzeciej:

Bóg niech będzie Twą miłością,

Twoim hasłem – cnota,

Twoim szczęściem –

Szczęście innych.

Ozdobą – prostota.

Nic dodać, nic ująć.

Na białym kamieniu dwa orły siedziały,

Dla Ciebie Ewuniu

Chłopca szukały.

Bardzo mnie te poszukiwania wtedy ucieszyły. Marylka ozdobiła ten wpis rysunkiem krasnala stojącego na muchomorze. Dość dalekie skojarzenie. Jest też zagięty róg, z sekretem, „Kocham Cię”. Na pocieszenie?

Kochaj serce matki,

póki jest przy Tobie,

Bo za późno będzie,

Kiedy będzie w grobie.

Tak pouczyła mnie koleżanka z klasy IV i wyrysowała piękną dziewczynkę w spodniach. Związek z tekstem trudny do ustalenia. Pewnie lubiła rysować takie właśnie dziewczynki. W zagiętym rogu, czyli w „sekrecie” wypisała: Gdy jesteś ciekawy, to wsadź nos do kawy.

Ewuniu – przy czytaniu

Nie myśl nigdy o kochaniu.

Bo kochanie bardzo szkodzi,

kiedy się do szkoły chodzi.

I nie myślałam, pod warunkiem, że nie były to ani podręczniki, ani lektury szkolne. Swoją drogą akurat z Grażynką, której ten wpis zawdzięczam, często o kochaniu rozmawiałyśmy. A konkretniej o tym, dlaczego nikt nas nie kocha. Poznałyśmy się na wakacjach, a że ona mieszkała w Łodzi, ja w Sieradzu, spotkania były rzadkie, ale za to rozwinęła się między nami  intensywna wymiana korespondencji. 

A teraz pierwsza licealna. Prawie dorosłość. Panienki czternastoletnie. Chlopcom pamiętnika nie dawałam. Wpisów niewiele, bo tylko na wolnych kartkach, a w drugiej licealnej założyłam nowy pamiętnik. Tym razem bez segregacji płciowej. 

Życie ma wtedy wartość – kiedy ma cel.

Gorzej, że tych celów całe życie człowiek poszukuje, a w zasadzie i tak, na koniec, dochodzi do wniosku, że życie jest po to, by żyć. Wpis zawdzięczam mojej przyjaciółce, która celów, czy celu, poszukuje w Australii, gdzie mieszka już prawie czterdzieści lat.

Lepiej jest umrzeć w kwiecie młodości

i spocząć w ciemnej mogile,

jeśli się kochać bez wzajemności

a być kochaną na chwilę.

Pewnie powinno być " niżli się kochać", ale zostawiłam wersję oryginalną.  I wtedy, przed laty, i teraz kompletnie się z tą tezą nie zgadzam. Ciekawe, czy Krysia, autorka wpisu, w to przesłanie wierzyła.

Przechowaj  w sercu szlachetna miarę,

I żyj miłością swego narodu,

A w chwilach smutku, w chwilach zawodu,

O idealną oprzyj się wiarę,

Jak powój.

Nie wiem, co opętało moją szkolną koleżankę Elę, że takiego pompatycznego wpisu dokonała. Wpływ programów licealnych?

Nie dość jest spełnić swe obowiązki.

Trzeba umieć poświęcić się dla drugich,

Bo ten jest naprawdę szczęśliwy,

Kto w życiu drugim chwilę szczęścia zapewni.

Tak wpisała się do mego pamiętnika Bogda. Siedziała w ławce za mną.  Poważne były z nas panienki.

A zawsze się kłaniaj się córko ludziom maleńkim,

Bo to są ludzie ogromni, żebyś wiedziała.

Ania zacytowała Tuwima. I ozdobiła wpis pięknym rysunkiem, motyw kwiatowy, jako że rysowała chętnie i dobrze.

Jeśli kiedyś myślą przelotną,

Przeglądać będziesz dawne wspomnienia,

Niech i na moją kartkę samotną

Przyjazne padną wejrzenia.

A te parę słów moich

Umieszczonych tak skromnie,

Niech Ci młodość przypomną,

Niech przypomną Ci o mnie.

Mirka wyemigrowała daleko, bardzo daleko, bo aż do RPA. A te słowa rzeczywiście przywołały różne związane z nią wspomnienia. Wpis spełnił swą funkcję.