FERTYCZNA STARUSZKA

Dzisiaj grałam rolę fertycznej staruszki. Z okazji drugiego już zabiegu, który wykonano na moim oku. Zaznaczam, że na prawym oku. To niezwykle ważne, by pamiętać, które oko wymaga interwencji, bo personel medyczny wierzy na słowo. Pomylisz się, twoja strata. Miła starsza pani, a już na pewno milsza ode mnie, rzekła: - Prawe. Ale jednocześnie, i to ją uratowało, wskazała na lewe. Wzbudziła tym samym czujność personelu i do błędu nie doszło.

Fertyczna staruszka, czyli ja, mówiła, że nie boi się zabiegu. Pytana, czy poprzedni pomógł, odpowiadała: - Jak najbardziej - siejąc tak pożądany z punktu widzenia procesu zdrowienia optymizm. Służyła pomocną dłonią towarzyszkom niedoli, niepewnie poruszającym się z powodu zmąconego przez schorzenia i leki wzroku. Fertyczna staruszka chętnie wchodziła w interakcje towarzyskie. Przechadzała się sprężystym, szybkim krokiem, ale nieprzesadnie szybkim, by nie  stratować otoczenia.

Wysłuchiwała w skupieniu opowieści o tym, jak to leczenie nie pomaga, a schorzenie przechodzi z jednego oka na drugie; a także o tym,  jak to przestaje się czytać, oglądać telewizję, widzieć cokolwiek. Fertyczna staruszka, czyli ja, ze zrozumieniem przyjęła słowa siedzącej obok siedemdziesięciolatki: Trudna ta dorosłość. I w myślach dodała: -  Zwłaszcza późna dorosłość.

A wszystko to, ta demonstracja, a może raczej mistyfikacja młodości, było dlatego, że ja, czyli fertyczna staruszka, bardzo się bałam zabiegu, który jednakże wykonano, na moim prawym, mam nadzieję, właściwym oku.

*Młodszym czytelnikom wyjaśniam: fertyczna znaczy żwawa i zręczna.

Tekst wspomnieniowy. Tak było.